شعر دو بیتی محلی مازندرانی
شعر دوبيتي مازندراني
ستاره آسمون چنده بلنده
( ستاره هاي آسما ن چقدر بلند و دورن)
كيجا رخت دكرده چنده قشنگه
( دختر لباس پوشيده و چقدر زيبا شده)
كيجا رخت دكرده در شونه زيارت
( دختر لباس پوشيده و داره ميره زيارت)
يقين طالع ريكا چنده بلنده
ته بوردن جا ونوشه بو نكنده
( با رفتنت بنفشه دیگر بویی ندارد)
ته بوردن جا ستاره سو نكنده
( با رفتنت ستاره دیگر نور ندارد)
ته بوردن جا مه دل غم بيته
( با رفتنت دل من و غم گرفته) ته بوردن جا ونوشه بو نكنده
( با رفتنت بنفشه دیگر بویی ندارد)
ته بوردن جا ستاره سو نكنده
( با رفتنت ستاره دیگر نور ندارد)
ته بوردن جا مه دل غم بيته
( با رفتنت دل من و غم گرفته) اَشون تا صوايي ديمه اودنگ
( ديشب تا صبح رفته بودم سر آسياب)
ديته وارش و بنه بيته نم
( باران شديدي باريد و زمين خيس شد)
سوادكوهي ريكا ره هادامه ونگ
دو تا بلبل بوديم در طاق ايون
كه شب در خونه و روز در بيابون
الهي خير نبينه كدخدامون
كه در فصل بهار كرده جدامون
( پسر سوادكوهي را صدا كردم )
اٍما جا رسم نيه غريب بياريم زن
( در منطقه ما رسم نيست از جاي غريب دختر بياريم) اَشون تا صوايي ديمه اودنگ
( ديشب تا صبح رفته بودم سر آسياب)
ديته وارش و بنه بيته نم
( باران شديدي باريد و زمين خيس شد)
سوادكوهي ريكا ره هادامه ونگ
( پسر سوادكوهي را صدا كردم )
اٍما جا رسم نيه غريب بياريم زن
( در منطقه ما رسم نيست از جاي غريب دختر بياريم) اَشون تا صوايي ديمه اودنگ
( ديشب تا صبح رفته بودم سر آسياب)
ديته وارش و بنه بيته نم
( باران شديدي باريد و زمين خيس شد)
سوادكوهي ريكا ره هادامه ونگ
( پسر سوادكوهي را صدا كردم )
اٍما جا رسم نيه غريب بياريم زن
( در منطقه ما رسم نيست از جاي غريب دختر بياريم)
( حتما طالع و بخت پسر بلنده)
دو تا بلبل بوديم در طاق ايون
كه شب در خونه و روز در بيابون
الهي خير نبينه كدخدامون
كه در فصل بهار كرده جدامون
